Wybraną odmianę grzybni należy kupować w takim terminie, aby nie przechowywać jej dłużej niż dwie doby. W uprawie amatorskiej trzeba zużyć jeden cylinder grzybni (jedno opakowanie) na jeden m² podłoża. Jeżeli wszystkie etapy przygotowania przebiegały bez zakłóceń, podłoże schłodzone do temperatury 27°C nadaje się do umieszczenia w nim grzybni. W tym celu 80% potrzebnej ilości grzybni należy dokładnie wymieszać z podłożem. Następnie trzeba je wyrównać, a na powierzchnię równomiernie wysiać pozostałe 20% grzybni. Całość powinno się dokładnie ubić. Wszystkie czynności powinny być wykonane przy zamkniętych drzwiach i otworach wentylacyjnych, ręce, narzędzia i sprzęt -zdezynfekowane, a powietrze przed umieszczeniem grzybni – odkażone poprzez zamgławianie. Po dodaniu grzybni półki i skrzynki powinny być okryte papierem gazetowym nawilgoconym roztworem 0,5% formaliny. Papier bowiem chroni przed wtargnięciem czynników chorobotwórczych i nadmierną utratą wilgoci z wierzchniej warstwy podłoża. Już po upływie kilku godzin od chwili umieszczenia grzybni w podłożu jest widoczny jej dalszy rozwój. Jeżeli grzybnia nie przerasta dostatecznie szybko, podłoże może zostać opanowane przez grzyby konkurencyjne. Dlatego należy jej stworzyć optymalne warunki rozwoju, tzn. stałą temperaturę podłoża w granicach 25—27°C oraz bardzo wysoką wilgotność powietrza (w granicach 90—95%). Ważna jest także cyrkulacja powietrza otaczającego półki lub pojemniki. Rozwijająca się grzybnia powoduje bowiem samoczynnie wzrost temperatury w podłożu. Temperatura wewnątrz pojemników lub półek nie powinna przekraczać 30°C. Jeżeli wewnątrz podłoża temperatura wynosi 29°C, a otaczającego powietrza 22°C, to większa część substratu ma właściwą temperaturę. Już po upływie kilku dni w pomieszczeniu wyczuwa się wyraźny zapach grzybów. Przez 6-8 dni nie można wpuszczać do środka świeżego powietrza. Można to zrobić jedynie w przypadku, gdy temperatura podłoża przekroczyła wymagany poziom; wtedy z konieczności trzeba otworzyć wietrzniki. Należy pamiętać o dużej bezwładności powietrza i nie wypełniać pomieszczeń uprawowych do samego sufitu. W przeciętnych warunkach uprawy po upływie 12 dni podłoże jest przerośnięte grzybnią. Silny zapach grzybów zwabia do środka muchówki. W czasie przerastania grzybni, podczas zwilżania ścian i papieru okrywającego podłoże, dodaje się do wody preparaty owadobójcze. Chroni się w ten sposób uprawę przed rozwojem muchówek.
Na przerośnięte podłoże należy nałożyć okrywę. Łączy ona grzybnię ze środowiskiem zewnętrznym. W niej zawiązują się owocniki. Okrywa przed nałożeniem powinna być nawilgocona. Zbyt późne nałożenie okrywy opóźnia plonowanie, zbyt wczesne – utrudnia przerastanie grzybni. Właściwy moment nakładania okrywy zależy także od odmiany pieczarki; można go określić, po nabyciu pewnej praktyki, obserwując własną plantację. Ziemia okrywowa jest układana równomiernie warstwą grubości 4-5 cm. Przez trzy dni po nałożeniu okrywy zawartość wilgoci jest wystarczająca, potem należy ją delikatnie uzupełniać, podlewając sitkiem o bardzo drobnych oczkach i dając każdego dnia nie więcej jak jeden litr wody na 1 m². Do wody należy dodawać preparat grzybobójczy. W ciągu siedmiu dni grzybnia wrasta w okrywę. W tym czasie temperatura powietrza powinna wynosić 22-23°C, a podłoża 25-27°C. Na skutek działalności grzybów temperatura podłoża będzie ciągle rosła. Należy ją obniżać poprzez wietrzenie do wartości, jakiej wymaga uprawna odmiana pieczarki.
Pieczarka, podobnie jak niektóre rośliny, wymaga swoistej „jarowizacji”. Aby mogły tworzyć się owocniki, potrzebne jest gwałtowne obniżenie temperatury podłoża. Przeprowadzamy ten zabieg wtedy, gdy grzybnia wrośnie w okrywę na wysokość kilku milimetrów od powierzchni. Temperaturę obniża się przez intensywne wietrzenie. Następuje wtedy silne parowanie z okrywy i spadek temperatury podłoża do 18°C przy temperaturze powietrza w pomieszczeniu, wynoszącej 15-17°C. Silne parowanie z okrywy, poza wymianą gazów, zapewnia przenoszenie substancji pokarmowych. W czasie letnich upałów mogą być kłopoty z obniżeniem temperatury do wymaganego poziomu. W takim przypadku wietrzenie należy rozpocząć wcześniej, a chłodzenie przeprowadzać nocą, o najchłodniejszej porze w ciągu doby, tzn. przed wschodem słońca. Jeżeli w tym okresie uprawy temperatura będzie za wysoka, a wietrzenie -niedostateczne, grzybnia wyrośnie na powierzchnię okrywy i silnie rozrośnie się, nie tworząc owocników. Po okresie chłodzenia staramy się utrzymać wilgotność powietrza w pomieszczeniu na bardzo wysokim poziomie. W takich warunkach po upływie około siedmiu dni strzępki grzybni łączą się, tworząc małe kulki. Przez następne kilka dni urastają one do wielkości ziarna grochu, aby w przeciągu 3-4 dni rozwinąć się w owocnik, nadający się do zbioru. Od chwili wyrośnięcia zawiązku owocnika wielkości ziarna grochu rozpoczynamy łagodne podlewanie, dostarczając codziennie litr wody na 1 m² podłoża. Podczas tworzenia owocników grzybnia wydziela duże ilości dwutlenku węgla, który zgromadzony w stężeniu przekraczającym pewne granice hamuje jej rozwój. Dwutlenek węgla jest cięższy od powietrza, gromadzi się tuż nad okrywą i w każdym zagłębieniu między owocnikami. Tylko ruch powietrza jest w stanie go z tych miejsc usunąć. Z zawiązków wielkości nasienia grochu, rosnących przy dużym stężeniu dwutlenku węgla, wyrastają owocniki z nadmiernie wydłużonym trzonkiem i małym kapeluszem.