Muchomor cytrynowy (amanita citrina)
Gatunek bardzo pospolity. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo i w grupach, często masowo, w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, na glebach kwaśnych, piaszczystych. Niegroźnie trujący.
Kapelusz: osiąga średnicę 4-10 cm. Cytrynowożółty, bladożółty lub słomkowożółty. Początkowo półkolisty, potem wypukły do rozpostartego. Skóra z nielicznymi, nieregularnie ułożonymi, dużymi, filcowatymi łatkami (białawe, z wiekiem żółknące i brązowiejące), w okresie wilgotnej pogody lepka, daje się ściągnąć. Brzeg nieprążkowany lub nieznacznie prążkowany.
Blaszki: białe do bladożółtych. Dość szerokie, wybrzuszone, gęste, wolne i miękkie.
Trzon: białawy lub z żółtawym odcieniem, z bladożółtym, zygzakowatym wzorkiem. Cylindryczny, wysmukły, u szczytu nieco zwężony, początkowo pełny, potem z kanałem. Pochwa ściśle przyrośnięta do dużej bulwiaście zgrubiałej podstawy. Bulwa ostro zarysowana, kulista i owatowatej konsystencji. Pierścień biały lub jasnożółtawy, zwisający, nieprążkowany, trwały.
Jak rozpoznać?
– miąższ biały, niezmienny i miękki
– wyraźny, charakterystyczny zapach surowych ziemniaków
– łagodny w smaku, nieprzyjemny