Aksamitka złota wyrasta pojedynczo albo w grupie późnym latem i jesienią (wrzesień-listopad). Jej biotop to miejsca wilgotne, żyzne i bogate w resztki organiczne. Są to również parki, miejsca ruderalne i pobocza dróg. Często spotykana w pokrzywach.
Aksamitka złota ma średnicę 5-25 centymetrów. Barwa złotożółta do żółtobrązowej, nierzadko z pomarańczowym odcieniem. Najpierw półkolisty, potem w kształcie dzwonka, stożka aż do wypukłego. Jest matowy, pokryty drobniutkimi ziarenkami. Brudzą dłoń przyklejając się do niej, gdy ktoś dotknie kapelusza. Brzeg ostry, zwieszają się na nim resztki osłony. Powierzchnia czasami jest pomarszczona. Blaszki aksamitki złotej są barwy kremowej, następnie ochrowej i ochrowobrązowej. Nie przyczepione do trzonu, gładkie ostrza. Trzon nad pierścieniem jest kremowy lub żółtawy, gładki. Pod nim żółtawy po żółtobrązowy z ziarnkowatymi łuseczkami. Na całej powierzchni równogruby, ale podstawa rozszerzona. Twardy acz elastyczny. Ma pierścień koloru złocistobrązowego, na dole z ziarenkami. Miąższ aksamitki złotej jest biały, żółtawy, jeżeli tniemy żółknie. Na środku kapelusza gruby, w kierunku brzegu cieńszy. Kwaskowaty i aromatyczny zapach.
Aksamitka złota jest grzybem jadalnym o smaku niezidentyfikowanym.