Muchomor wiosenny (amanita verna)
Gatunek rzadki, ciepłolubny. Owocniki wyrastają wiosną, w miejscach ciepłych, w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami, na glebach neutralnych lub wapiennych. Śmiertelnie trujący, podobnie jak muchomor sromotnikowy.
Kapelusz: osiąga średnicę 4-11 cm. Kolor biały lub zbliżony do kremowego (zwłaszcza z wiekiem i w okolicach centrum). Początkowo owalny do półkolistego, z wiekiem wypukły do płaskiego. Powierzchnia delikatnie promieniście włókienkowata lub gładka, matowa, wilgotna nieco lepka, rzadko z przyczepionymi łatkami osłony. Brzeg ostry, gładki.
Blaszki: białe, szerokie, wolne. Ostrza gładkie lub drobno kłaczkowate.
Trzon: Biały, równogruby, nieco zwężający się ku górze, pełny, z wiekiem pusty. Powierzchnia powyżej pierścienia gładka, poniżej z drobnymi, przylegającymi kłaczkami. Pierścień błoniasty, biały, delikatny, często rozerwany. Podstawa bulwiasta i otoczona błoniastą, workowatą pochwą białej barwy, z wiekiem żółknącą.
Jak rozpoznać?
– zapach słaby i raczej nieprzyjemny
– Pochwa u podstawy trzonu (należy tak wyciągnąć grzyba, aby nie została w glebie)
– smak łagodny, orzechowy (nie próbować!)