Sposób fermentowania podłoża dla grzybów
Proces kompostowania rozpoczyna się od układania pryzmy wstępnej. Przywieziony obornik, lub inny materiał organiczny, należy ułożyć warstwą grubości 50-70 cm, silnie ubijając. Na każde 100 kg substratu potrzeba do 30 l wody i 0,2 kg mocznika. Ważne jest, aby na tym etapie nie było nadmiaru wody, powoduje to bowiem wymywanie rozpuszczalnego azotu. Duże i częste zmiany warunków klimatycznych w naszej szerokości geograficznej wymagają wykonania co najmniej ochrony pryzmy fermentacyjnej przed deszczem, wiatrem i wyparowywaniem wilgoci z wierzchniej warstwy substratu.
Kolejny etap to formowanie pierwszej pryzmy fermentacyjnej. Z substratu o wilgotności 65-70% układa się właściwy stos kompostowy. Niezwykle istotne w czasie układania stosu kompostowego jest obfite napowietrzenie podłoża. Substrat trzeba układać luźno, nawilgacając partie suche. W czasie formowania pierwszej pryzmy dodajemy wszystkie przewidziane w recepturze dodatki. Ze względu na konieczność dostępu tlenu stos kompostowy nie powinien być wyższy niż 1,6 m. W warunkach amatorskiej uprawy podstawa powinna mieć szerokość około 1 m, długość jest uzależniona od ilości materiału poddanego kompostowaniu. Po uformowaniu stosu boki powinny zostać wyrównane i opylone środkiem owadobójczym. Do pryzmy należy włożyć termometr. Już po upływie pierwszej doby od chwili ułożenia powinno rozpocząć się zagrzewanie stosu. Gdy minie 48 godzin, optymalna temperatura powinna wahać się granicach 65-75°C. Jest to dowód, że tlenowy rozkład substancji organicznej przebiega właściwie. Gdy upłynie 12 do 24 godzin od chwili ułożenia pryzmy, można ocenić, czy stopień nawilgocenia substratu był właściwy. Jeżeli obok pryzmy pojawi się nieznaczny wyciek wody, jest to dowód. że w środku znajduje się optymalna jej ilość. Przy nadmiernym wypływie wody lub jej braku dalsze postępowanie powinno być szczególnie troskliwe. Codziennie należy obserwować stos, a rano i wieczorem odczytywać temperaturę w substracie.
Na skutek działalności mikroorganizmów znacznie różnicują się warunki fizyczne w całej masie substratu. Zmniejsza się dostęp tlenu do warstw wewnętrznych. Objawem zewnętrznym jest osiadanie stosu. Następuje to po upływie 3-4 dni i jest to znak, że koniecznie należy przerobić pryzmę. Przerabiając stos można przystąpić do układania drugiej pryzmy fermentacyjnej. W tym celu nawóz z boków pierwszej pryzmy należy włożyć do środka pryzmy nowo formowanej; jej środek stanowić będzie bok nowej pryzmy. Szerokość i wysokość nowej pryzmy zmniejszy się, ponieważ ubędzie materiału na skutek biologicznego rozkładu. Formowanie nowej pryzmy powinno odbywać się jak najszybciej. Jeśli jest zbyt duża wilgotność, substrat w czasie przerabiania silnie roztrząsamy. Po upływie 12 godzin od ułożenia nowej pryzmy w środku stosu temperatura powinna wzrosnąć do 75-80°C. Przez kolejne trzy dni wewnątrz stosu będzie się utrzymywać wysoka temperatura. Po trzech dobach należy ponownie przerobić pryzmę. Trzeba tego dokonać w sposób opisany wyżej. Nowy stos jest jeszcze mniejszy. Po upływie 2 do 3 dni przerabiamy substrat po raz ostatni. W czasie przerabiania dodajemy wody, jeżeli stos był za suchy w pierwszym okresie. Wilgotność substratu powinna wynosić 72-73%. Po czwartym przerobieniu podłoża stos kompostowy pozostawiamy co najmniej na dobę, po upływie tego czasu nadaje się on do dalszego procesu przygotowywania do uprawy pieczarki.