Muchomor jadowity (amanita virosa)
Rzadki. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo lub w niewielkich grupach, na ubogich, wilgotnych, kwaśnych i piaszczystych glebach, szczególnie w lasach iglastych, rzadziej w liściastych. Śmiertelnie trujący. Zawiera te same substancje trujące co muchomor sromotnikowy.
Kapelusz: osiąga średnicę 4-10 cm. Biały, kremowy, z wiekiem może żółknąć. Początkowo owalny, potem stożkowato-dzwonkowaty, z szerokim, obłym garbkiem. Powierzchnia gładka, wilgotna kiedy lepka, a gdy sucha – jedwabista. Brzeg ostry, długo podwinięty, zazwyczaj nieregularny, czasem ze zwieszającymi się resztkami osłony.
Blaszki: białe z kremowym odcieniem. Szerokie, wolne. Ostrza z kłaczkami.
Trzon: Biały, cylindryczny, w górze zwężony z bulwiastą podstawą z przylegającą błoniastą pochwą i odstającym brzegiem. Z wiekiem wysmukły. Powierzchnia z dużymi, włóknistymi łuskami i białymi resztkami osłony. Pierścień biały, żółknący, błoniasty, nietrwały i umieszczony tuż pod blaszkami. Pełny, z wiekiem z pustym kanałem.
Jak rozpoznać?
– biały miąższ
– słaby, nieprzyjemny zapach rzodkwi
– smak łagodny, niewyróźniający się (nie próbować!)