Gąska zielonka

Gąskę zielonkę można go spotkać w okresie od września do później jesieni, głównie w lasach iglastych na piasku.
Młoda gąska zielonka ma kapelusz wypukły, później spłaszcza się i ma charakterystyczny tępy garbek. Kolor jest oliwkowobrązowy, na brzegach nieco jaśniejszy. Średnica kapelusza wynosi ok. 5-10 cm, jego powierzchnia jest lepka, oblepiona piachem lub igłami. Blaszki gąski są jaskrawożółte, cienkie i gęste, przy trzonie zatokowo wycięte. Trzon ma koloru tego samego, co blaszki, struktura gładka i dość masywna, głęboko tkwi w glebie. Jego wysokość wynosi 5-10 cm, średnica 1,5-2,5 cm. W przekroju miąższ jest białawy lub lekko żółty. Smak jest łagodny, zapach zaś przypomina zapach mąki. Wysyp zarodników jest biały.

Delikatny grzyb jadalny, nadaje się do zup lub jako dodatek do dań mięsnych, znany grzyb spożywczy i rynkowy, nadaje się również do smażenia, suszenia, marynowania, duszenia i zamrażania. Obecnie nie zaleca się zbierania tego grzyba, we Francji  i w Niemczech uznany za niejadalny.

Inne nazwy to: gąska zielonka, zielonka, zieleniatka, prośnianka, pocłonką, rycerzyk szlachetny, członka, gąska żółta,

UWAGA! Możliwość popełnienia pomyłki ze śmiertelne trującym muchomorem sromotnikowym (Amanita phalloides), posiada również zielonkawy kapelusz, za to białe blaszki, pochwę u podstawy trzonu. Gąska siarkowa (Tricholoma sulphureum) ma także żółte blaszki, jest mniejsza, kapelusz jest aksamitny, nie lepki, w dotyku. Gąska oddzielona (Tricholoma sejunctum) ma białe blaszki, kapelusz jest zielonkawy ale czarnymi włókienkami.