Czubajka kania

Czubajka kania, można ją znaleźć prawie wszędzie… na łąkach, podwórkach ale głównie lubi lasy liściaste. Tam rośnie zazwyczaj koło dębów i buków. Często na skrajach lasów, w parkach, oraz na suchych trawach. Bardzo rzadko jest spotykany w lasach iglastych.

U młodej kani kapelusz jest kulisty lub lekko jajowaty, starszy grzyb ma już spłaszczony kapelusz o średnicy 10-25 cm, jego powierzchnia jest sucha, pokryta grubymi łuskami. Blaszki zaś są białe, gęste i nieprzyrośnięte do trzonu. Czubajka kania ma trzon jest białawy, z zygzakowatym wzorkiem, cylindryczny, i pusty od środka. Jego długość wynosi 15-30 cm i posiada charakterystyczną obrączkę, którą można przesuwać. Jego miąższ jest włóknisty i łykowaty. Kapelusz w przekroju jest biały o łagodnym smaku i przyjemnym zapachu. Wysyp zarodników jest również biały.

Czubajka kania jest grzybem jadalnym, uważanym za bardzo smaczny, jadalne są kapelusze i nóżki. Pierścienie są jednak gorzkie. Najczęściej kanie przyrządza się poprzez panierowanie w formie kotleta. Można też jeść smażone kapelusze z chlebem.

UWAGA! Nie zjada się młodych grzybów, z uwagi na możliwość pomylenia z muchomorami.  Przez niewprawnych grzybiarzy nawet dorosła czubajka kania bywa mylona ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym, głównie z jego białymi odmianami.

Czubajka kania inaczej nazywany jest kanią lub sową.