Odmiany pieczarki

Odmiany pieczarki

Pieczarka jest grzybem często spotykanym w stanie naturalnym w Europie. Znanych jest około 60 gatunków pieczarek, wśród nich znajdują się grzyby zarówno jadalne, jak i trujące. W Polsce często można spotkać pieczarkę połową, szlachetną i polną; wszystkie one są bardzo smaczne. Pieczarka dwuzarodnikowa uprawiana w warunkach sztucznych różni się biologicznie od tych, które występują od wiosny do jesieni na łąkach, w zaroślach i przy brzegach dróg. Podstawowa różnica polega na wytwarzaniu różnej ilości zarodników na podstawkach. Pieczarka dwuzarodnikowa (Aqaricus bisporus), traktowana jako warzywo, dzieli się na dwie odmiany botaniczne: pieczarkę białą i kremową.

Pieczarka, jak większość grzybów, rośnie na materiałach pochodzenia roślinnego. W warunkach sztucznych uprawiana jest już od dwustu lat. Wyhodowano wiele odmian, które różnią się składem chemicznym, wymaganiami dotyczącymi warunków środowiska i wysokością wydawanych plonów. Wybór odmiany zależy od rodzaju pomieszczeń uprawowych, warunków uprawy (pory roku) i doświadczenia producenta. Charakterystykę poszczególnych odmian pieczarki podano poniżej.

Odmiana OCNOS 13

Odmiana wczesna. Kapelusz owocnika biały, przysadzisty, o średnicy 20—60 mm w zależności od warunków uprawy. Skórka gładka, lekko łuszcząca się przy zbyt silnym wietrzeniu. Barwa kapelusza może się zmieniać z białej na jasnobeżową do jasnoróżowej. Trzonek prosty, mięsisty, krótki. Owocniki ciężkie o bardzo ładnym wyglądzie. Odmiana wymaga podłoża bogatego w składniki odżywcze, krótko fermentowanego. W czasie tworzenia owocników należy unikać gwałtownych zmian temperatury i wilgotności. Nie wolno podlewać grzybów, zanim osiągną wielkość nasienia grochu. W czasie plonowania należy utrzymywać temperaturę w podłożu 16-17 °C; trzeba także systematycznie, choć ostrożnie, wietrzyć. Odmiana szybko dojrzewa. Pierwszy zbiór jest obfity, kończy plonowanie po upływie 45-50 dni.

Odmiana OCNOS 16

Owocniki białe, niezbyt wrażliwe na zmianę warunków uprawy. Kapelusz okrągły, gruby, wielkości 25 do 80 mm, w zależności od warunków uprawy. Trzonek krótki, gruby, rozszerzony u podstawy. W czasie wietrzenia przepływ powietrza powinien być wolny i równomierny. Nagły przepływ powietrza może spowodować utratę białej barwy kapelusza. Wymaga ciągłej cyrkulacji powietrza wewnątrz pomieszczenia. Grzybnia tej odmiany jest szczególnie wrażliwa w chwili tworzenia owocników na gwałtowne zmiany temperatury; 12-17 °C to optymalna temperatura w tym czasie. Nie należy za wcześnie rozpoczynać podlewania.

Odmiana OCNOS 17

Owocniki średnie lub duże, białe, często spłaszczone. W porównaniu z innymi odmianami dla właściwego wiązania owocników jest konieczne całkowite przerośnięcie okrywy grzybnią. Optymalna temperatura powietrza w czasie owocowania wynosi 17—18,5 °C. Wyższe temperatury wyraźnie zmniejszają plonowanie. Wysokie zbiory można uzyskać w późniejszych rzutach. Odmiana ta wykazuje dużą odporność w czasie przechowywania.

Odmiana OCNOS 18

Tworzy duże, białe owocniki. Trzonki ma krótkie i grube. Grube i ciężkie kapelusze są charakterystyczne dla tej odmiany. W celu uzyskania dobrego plonowania grzybni jest konieczna temperatura powietrza do 17°C, a w podłożu nie więcej niż 21°C. Formowanie owocników w wysokich temperaturach jest bardzo słabe, dlatego tej odmiany nie powinno uprawiać się w lecie. W czasie tworzenia owocników temperatura powietrza powinna wynosić 16—17°C. Odmiana bardzo plenna, wymaga obfitego nawadniania. Wrażliwa na gwałtowne zmiany w otoczeniu, odporna na zakażenie wirusowe.

Odmiana OCNOS 14

Owocniki gładkie, białe. Zdolna do tworzenia owocników nawet w wyższych temperaturach otoczenia, dzięki temu nadaje się do uprawy w lecie. Skórka gładka, zachowuje ładną białą barwę nawet w niezbyt sprzyjających warunkach uprawy. Grzybnia nawet przy 30°C w podłożu rozrasta się szybko i silnie. Mało wrażliwa na zmienne warunki otoczenia. Owocuje bardzo obficie w pierwszym i drugim rzucie.

Odmiana OCNOS 2

Tworzy owocniki białe, o okrągłym kapeluszu, lekko spłaszczone, o średnicy 30—60 mm. Skórka gładka, cienka, trzonek prosty. Mało wrażliwa na zmienne warunki otoczenia. Potrzebuje bardzo dobrze przefermentowanego podłoża. Wzrost grzybni w początkowym okresie wolny, dopiero po pewnym czasie następuje silny przerost podłoża. Temperatura plonowania 16—18°C. Wymaga silnego wietrzenia. Szybko rośnie, wydaje wysokie plony, dobrze się przechowuje.

Odmiana OCNOS 20

Kapelusz mięsisty, zwarty, o średnicy 60-70 mm, koloru kremowego. Trzonek rozszerzony u podstawy o jedwabistej skórce. Ma małe wymagania, jeśli chodzi o wartość podłoża. Optymalna temperatura owocowania wynosi 14— 16°C, wydaje owocniki w niskich temperaturach (10—12°C). Wymaga silnej wentylacji pomieszczeń. Grzyby rosną pojedynczo. Pojawiają się ciągle w odróżnieniu od innych odmian, które plonują z przerwami. W czasie tworzenia owocników należy utrzymywać bardzo wysoką wilgotność powietrza. Podlewać należy, gdy owocniki osiągną wielkość nasienia grochu. Odmiana polecana dla mniej doświadczonych pieczarkarzy.