Podgrzybek zajączek (Xerocomus subtomentosus)

Zajączek występuje w lasach iglastych lub liściastych. Często w pobliżu dębów, pojedynczo lub tylko po parę sztuk. Owocuje od lipca do października, zwykle na kwaśnych glebach.

Kapelusz zajączka ma średnicę od 3 do 10 cm. Jest żółty, orchowy, oliwkowy, brunatny, zamszowy prawie aksamitny. Natomiast u młodych egzemplarzy jest półkolisty, a u starszych poduchowaty. Rurki mają 5-20 mm długości. Są żółte i ciemnieją z wiekiem. Ich brawa sięga do zielonożółtych i oliwkowobrązowych. Na początku są przyrośnięte i lekko zbiegające się potem wolne. Pory są duże kanciaste, nieregularne jasnożółte potem zielonkawożółte. Kiedy się je uszkodzi nie zmieniają koloru u starszych owocników mogą poszarzeć.
Trzon ma grubość 1,2-2 cm. Wysokość sięga od 6 do 10 cm. Jest smukły, cylindryczny, pełny, zwężony u dołu, a kolor ma żółty. Może być podłużny, mieć ciemniejsze pręgi lub siateczkę o bardzo wydłużonych oczkach.
Miąższ ma biały lub kremowy z żółtym odcieniem, miękki oraz mięsisty. Kiedy się przekroi podgrzybka może chwilowo zmienić barwę.

Podgrzybek zajączek jest to dość smaczny grzyb jadalny. Do suszenia jednak z powodu miękkości kapelusza mało się nadaje. Mało przydatny do przerobu. Gatunek ten najczęściej używany jest jako domieszka do potraw z innych grzybów.

Podgrzybek zajączek zwany jest również  zajączkiem, zajęczą wargą, muchownikiem, borowikiem zajęczym.