Podgrzybek brunatny

Podgrzybek brunatny występują w lasach iglastych i liściastych i raczej w starych drzewostanach. Spotkać je można w mchu, na polankach, pod drzewami tuż przy pniu. Dość pospolity w Polsce i dobrze znany grzybiarzom.

Górna powierzchnia kapelusza podgrzybka ma barwę ciemnobrązową do prawie czarnej. Dolna pokryta dość grubą i zwartą warstwą rurek o barwie od bladożółtej do żółtozielonej. Kapelusz podgrzybka brunatnego początkowo półkolisty, później wypukły, a wreszcie płaski dla dużych osobników. Trzon dość gruby pękaty i krępy albo cienki i cylindryczny, zwarty o barwie jasnobrązowej, a wszystko zależy od miejsca występowania. W mchu ma najczęściej cieniutki i długi trzon. Podgrzybek brunatny zbierany jest często jako borowik, ale od niego różni się ciemniejszą barwą kapelusza a warstwa rurek po uszkodzeniu zmienia się szybko w ciemne zielononiebieskie plamy.

Podgrzybek brunatny jest bardzo smaczny, chętnie zbierany nawet przez początkujących grzybiarzy, ze względu nawet na przyjazny wygląd. Podgrzybek brunatny nadaje się do marynowania, suszenia (młodsze osobniki) no i do duszenia.

Zjedzony na surowo może zaszkodzić, choć tak niewinnie wygląda.

Inna nazwa podgrzybka brunatnego to: borowik brunatny, półgrzybek, zajączek, siniak, czarnulka, grzyb płowy, grzyb kasztanowaty, podgrzybnik, czarny łepek,